Διαβάστε ποιά ήταν η Σεβάς Χανούμ, ποια η σχέση της με τον Καζαντζίδη, ποιο ήταν το τέλος της και ακούστε ένα μεγάλο τραγούδι που έγραψε για αυτήν ο Παντελής Θαλασσινός σε στίχους του συγχωρεμένου Ηλία Κατσούλη και που τραγούδησε ο Πασχάλης Τερζής.
Αφιερωμένο στον αναγνώστη μας Γιάννη.
Σεβάς Χανούμ ή Σεβαστή Παπαδοπούλου (1931 - 1990)
Η Σεβάς Χανούμ είναι μία από τις ωραιότερες λαϊκές φωνές της Ελληνικής δισκογραφίας. Ξεκίνησε την καριέρα της την χρυσή εποχή του Λαϊκού τραγουδιού και είχε μια ασυνήθυστη πορεία στην δισκογραφία με ελάχιστους ηχογραφημένους δίσκους. Αναμφίβολα όμως αποτελεί μια από τις σημαντικότερες Λαικές τραγουδίστριες.
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1931 – λίγες μέρες μετά τη γέννηση του Καζαντζίδη ήρθε στη ζωή η Σεβαστή Παπαδοπούλου, που πέρασε στην ιστορία με το καλλιτεχνικό Σεβάς Χανούμ.
Γεννήθηκε στα Κοκκινόγεια, ένα χωριό κοντά στη Δράμα. Η μικρή Σεβαστή ήταν από εύπορη οικογένεια. Οι γονείς της, Ανέστης και Βασιλική, ήταν Πόντιοι πρόσφυγες από την Σαμψούντα που είχαν εγκατασταθεί στην Δράμα. Είχε και έναν αδερφό τον Στέλιο από τον 1ο γάμο της μητέρας της. Στην κατοχή μετακομισαν στην Θεσσαλονίκη. Η Σεβαστή υπήρξε καλλιτεχνική παρτενέρ αλλά και ερωτική σύντροφος του Καζαντζίδη. Είναι, ίσως, μια από τις λιγότερο γνωστές τραγουδίστριες, που συνδέθηκαν μαζί του. Οι περισσότεροι (δικαίως) συνέδεσαν το όνομα του Καζαντζίδη με τη Μαρινέλλα, πολλοί γνωρίζουν έστω και σαν αναφορά την Καίτη Γκρέυ, λίγοι μνημονεύουν τα ωραία δίφωνα της Λίτσας Διαμάντη… Τη Σεβάς Χανούμ, όμως, δεν την θυμάται σχεδόν κανείς, πόσο μάλλον τη σχετίζει με τον Καζαντζίδη. Σε αυτό συντελεί και το γεγονός ότι δισκογραφικά, Καζαντζίδης – Χανούμ, δεν συνεργάστηκαν ποτέ. Εμφανίστηκαν, όμως, από κοινού σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης: Στο «Θείο» (πρώην «Ζέφυρος»), στην «Τριάνα» του Χειλά αλλά και στη «Γρανάδα» το 1955.
Η σχέση τους ήταν σύντομη και τοποθετείται χρονικά πριν το 1957, οπότε ο Στέλιος γνωρίζεται με την Κυριακή Παπαδοπούλου (Μαρινέλλα). Για τον Καζαντζίδη κύρια αιτία του χωρισμού του με την Σεβάς, ήταν η «εξάρτηση» της τραγουδίστριας από τα ναρκωτικά. Εξομολογείται στον Βασίλη Βασιλικό, το 1980: «Αυτή που έπινε πάρα πολύ και που ήθελε οπωσδήποτε να με κάνει χασικλή ήταν η Σεβάς Χανούμ. Αυτής της φουκαριάρας της είχε γίνει πάθος. Δεν μπορούσε να τραγουδήσει αν δεν έπινε. Ενώ είχε ωραία φωνή και ήταν αρτίστα σπουδαία, νόμιζε πως χωρίς αυτό το πράμα δεν άξιζε τίποτα. Γι’ αυτό και δεν κράτησε πολύ η συνεργασία μου με τη Σεβάς Χανούμ. Είδα ότι θα με κατέστρεφε αν συνεχίζαμε.»
(βιβλίο «Υπάρχω» σελ 37, εκδόσεις Λιβάνη).
Αυτό που η Σεβαστή είχε να θυμάται από τον Στέλιο, ήταν η ευγένειά του.«Εν πάση περιπτώσει, έζησα με τον Στέλιο, δεν μπορώ να πω δεν αγαπηθήκαμε ή δεν πέρασα ωραίες στιγμές. Όχι, δεν μπορώ να πω τίποτε. Ποτέ δεν θυμάμαι να μ’ έχει πει: πήγαινε πιο κει, ή να μ’ έχει βρίσει ποτέ. Μα ποτέ. Πέρασα ζωή πραγματικά ονειρώδη μαζί του.», δήλωνε σχετικά.
Κάτι άλλο που σημειώνει στις αφηγήσεις της η Σεβάς Χανούμ, και αξίζει να αναφέρουμε, είναι πως μαζί της ο Καζαντζίδης, ανακάλυψε τον μουσικό πλούτο των Αραβικών χωρών.
Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Εκεί στο σπίτι του Στέλιου στη Νέα Ιωνία, κλεινόμαστε τα βράδια μετά τη δουλειά, ανοίγαμε ραδιόφωνο και ακούγαμε Αραβία, Αίγυπτο. Ακούγαμε, μέχρι να βγει ο χότζας το πρωί να πει το «Αλλά, αλλάχ» και τότε πέφταμε να κοιμηθούμε. Εκεί ακούγαμε τη μεγάλη Κυρία, την κόρη της Κλεοπάτρας και του Νείλου, την εκρηκτική τραγουδίστρια της Αιγύπτου, την Ουμ Καλσούμ. Και όλα τα συγκροτήματα του ραδιοφωνικού σταθμού του Καΐρου και όλων των αραβικών ραδιοσταθμών… Και τότε, εγώ ήμουν εκείνη που πλούτισα τη φωνή του Καζαντζίδη. Άκουγε και ξεσήκωνε αυτούς τους λαρυγγισμούς.»
Η Σεβαστή, έφυγε από τη ζωή, στις 18 Μάιου του 1990. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η υγεία της είχε εξασθενίσει και η ίδια ζούσε απομονωμένη στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Λίγο πριν πεθάνει, σχεδίαζε την επάνοδό της στο τραγούδι. Δεν πρόλαβε όμως.
Εγινεν η κηδεία της. Πτωχοτάτη. 30 άτομα. Η γειτονιά. Τρία στεφάνια. Το ένα του Δήμου Νεάπολης. Του Δήμου όπου ετελεύτησεν το βίο της αυτή η νυχτερινή αμαζόνα, Σεβάς Χανούμ, της οδού των αργών τραγουδιών που σβήνουν στο βάθος του δρόμου.
Στη φωτογραφία που ακολουθεί (μας την έστειλε ο Γιώργος Έξαρχος και τον ευχαριστούμε για αυτό) απεικονίζεται το πατρικό της σπίτι στα Κοκκινόγεια Δράμας.
Οι αφηγήσεις της Σεβαστής Παπαδοπούλου, συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο «Σεβάς Χανούμ - Η ιστορία μιας τραγουδίστριας», του οποίου επιμελήθηκε ο Μανουήλ Τασούλας (εκδόσεις ΠΑΝΟΣ)
Κάποιος αναγνώστης του stelioskazantzidis.blogspot.com αναφέρει: "Όταν ο Στέλιος και η Σεβαστή (Σεβάς) ήρθαν στα Κοκκινόγεια Δράμας στην γενέτηρά της για να παντρευτούν, κάποιος το Σφύριξε στην Γεσθημανή, τη μάνα του Στέλιου,.....και με το πρώτο τραίνο της γραμμής ήρθε στα Κοκκινόγεια και τον μάζεψε.... πριν προλάβει η ΠΑΝέμορφη ΣΕΒΑΣΤΗ να τον παντρευτεί...!!!!!"
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής
Σε μια φωτογραφία με το Στέλιο,
σε άλλη με τη μάνα σου αγκαλιά,
σελίδες απ' το πέμπτο Ευαγγέλιο,
μ' ακάνθινο στεφάνι στα μαλλιά.
Σαμψούντα, Τραπεζούντα και Σεβάστεια,
και τόποι ως τα βάθη του Μοχούμ
της Σαλονίκης γίνατε προάστια
κι εσύ από Σεβαστή, Σεβάς Χανούμ.
Θα πίνω στ' όνομά μου το φαρμάκι,
θα πίνω στ' όνομά σου το κρασί,
σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,
που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.
Από τη Μαύρη Θάλασσα καράβι
με κόκκινα βαμμένα τα πανιά,
τους κήπους του νερού με πόνο σκάβει
και στέλνει τόπους-τόπους λησμονιά.
Σε ποιο μπαξέ σου είπαν να φυτρώσεις
μικρό μελαχρινό μου γιασεμί,
ετών δέκα εφτά και πώς να νιώσεις
πως όλα είναι ακμή και παρακμή.
Θα πίνω στ' όνομά μου το φαρμάκι,
θα πίνω στ' όνομά σου το κρασί,
σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,
που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.
Κοιμάσαι στις κοιλάδες του Ευόσμου,
ξυπνάς στα περιβόλια τ' ουρανού,
κι αυτό το φτωχοκάλυβο του κόσμου
το άφησες σε χέρια αλλουνού.
Θα πίνω στ' όνομά μου το φαρμάκι,
θα πίνω στ' όνομά σου το κρασί,
σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,
που πέταξες στο δρόμο μου εσύ,
σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,
που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.
σε άλλη με τη μάνα σου αγκαλιά,
σελίδες απ' το πέμπτο Ευαγγέλιο,
μ' ακάνθινο στεφάνι στα μαλλιά.
Σαμψούντα, Τραπεζούντα και Σεβάστεια,
και τόποι ως τα βάθη του Μοχούμ
της Σαλονίκης γίνατε προάστια
κι εσύ από Σεβαστή, Σεβάς Χανούμ.
Θα πίνω στ' όνομά μου το φαρμάκι,
θα πίνω στ' όνομά σου το κρασί,
σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,
που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.
Από τη Μαύρη Θάλασσα καράβι
με κόκκινα βαμμένα τα πανιά,
τους κήπους του νερού με πόνο σκάβει
και στέλνει τόπους-τόπους λησμονιά.
Σε ποιο μπαξέ σου είπαν να φυτρώσεις
μικρό μελαχρινό μου γιασεμί,
ετών δέκα εφτά και πώς να νιώσεις
πως όλα είναι ακμή και παρακμή.
Θα πίνω στ' όνομά μου το φαρμάκι,
θα πίνω στ' όνομά σου το κρασί,
σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,
που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.
Κοιμάσαι στις κοιλάδες του Ευόσμου,
ξυπνάς στα περιβόλια τ' ουρανού,
κι αυτό το φτωχοκάλυβο του κόσμου
το άφησες σε χέρια αλλουνού.
Θα πίνω στ' όνομά μου το φαρμάκι,
θα πίνω στ' όνομά σου το κρασί,
σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,
που πέταξες στο δρόμο μου εσύ,
σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,
που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.
1 σχόλια:
Μπορεί κάποιος να μου πει τι σημαίνει "μοχούμ"?
Δημοσίευση σχολίου
Προτιμήστε να γράφετε ελληνικά κι ας κάνετε ορθογραφικά λάθη!
Είμαστε Έλληνες, έχουμε τη δική μας γλώσσα...
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας!